Deze snoepjes branden de lever: wanneer Doliprane om orde vraagt

Er zijn ervaringen die de boel meer op stelten zetten dan een 10% baarmoederhals. Die van ons begon eenvoudig, bijna banaal, met een knieoperatie. Een kijkoperatie van de rechterknie, vanwege een los fragment van de knieschijf, gevolgd door het gebruikelijke operatieprotocol: pijnstillers, ontstekingsremmers, maagbeschermers. Niets bijzonders. Gewoon routinematige medische zorg. En toch, twee weken later, deed deze routine onze lever wankelen.

Tekst: Jeff Tatard – Foto's: 3bikes.fr

Als de scheikunde fout gaat

De voorgeschreven behandeling bestaande uit Doliprane (paracetamol), Celecoxib en Omeprazol leek ongevaarlijk.

Maar het postoperatieve bloedonderzoek op dag 5, bedoeld om de bloedplaatjes te controleren, leverde een belangrijk alarm op:
• ASAT (TGO): 138 U/L (N < 35)
• ALT (TGP): 56 E/L (N < 45)
• GGT: 15 U/L (N < 55)
• FIB-4: 4,92 (boven 2,67 wordt gespecialiseerde leverbewaking aanbevolen)

Een lijdende lever, een inconsistent biologisch profiel en de verdoving van een bioloog die botweg woorden noemt die we niet willen horen: cirrose, ernstige leverziekte, acute medicijnvergiftiging.

De paradox was opvallend: stijgende transaminasen, zonder een toename van GGT. Dit is een typisch beeld van directe toxische effecten die door medicijnen worden veroorzaakt, zoals soms het geval is bij paracetamol wanneer dit de ontgiftingsroutes verzadigt.

Terug naar de basis

We stopten met alles. Geen medicijnen meer, geen ontstekingsremmers, geen kunstmatige middelen meer.
In plaats daarvan: een alkalisch dieet, 80-90% verse groenten, voldoende vocht, slaap en echt naar je lichaam luisteren.
We hebben ook het aantal natuurlijke fysieke behandelingen vergroot: lokale toepassing van ijs, pressotherapiesessies en vaak beide gecombineerd dankzij het systeem Game Ready, deze herstelpartner die koude en sequentiële compressie combineert.
Deze eenvoudige, regelmatige en precieze gebaren hebben chemische moleculen vervangen.

En al heel snel veranderden de resultaten.

Twee weken na de operatie was de lever weer normaal:
• ASAT: 52 U/L (tegen 138)
• ALAT: 69 U/L (tegen 56)
• GGT: 16 U/L (tegen 138)
• FIB-4: 1,25, nu binnen het volkomen normale bereik, waardoor er geen risico is op leverfibrose.
Kortom, de lever had zijn natuurlijke ademhaling hervat.
Alsof het organisme, bevrijd van de chemie, zijn adem, zijn tempo en zijn soevereiniteit heeft gevonden.

Voeden, hydrateren, verzachten

Een bord verse groenten. 600 ml helder water in een glazen fles die je drie of vier keer per dag bijvult. Niets bijzonders, behalve de essentiële dingen: voeden, hydrateren en verzachten.
De echte behandeling is die welke het lichaam toepast reconis geboren.
Nadat er een laatste biologische controle was uitgevoerd, was alles weer normaal.
Niets wonderbaarlijks, maar gewoon een bewijs dat een organisme weet hoe het zichzelf kan regenereren, als het maar de kans krijgt.

Atleten en de verleiding van de wonderpil

Ook in de wereld van het wielrennen, trailrunnen en triatlon komen we vaak pijnstillers tegen aan de start.
Volgens een onderzoek gepubliceerd in het British Journal of Sports Medicine (2020) neemt bijna één op de twee ultra-afstandlopers een pijnstiller tijdens de wedstrijd.
Bij de Ironman in Frankfurt nam 60% van de atleten ibuprofen of paracetamol voor of tijdens de race (PMID: 28377423).
De redenen? Om pijn te voorkomen, om vol te houden, om 'de tijd te laten tikken'.
Maar de lever leest de uitslagbladen niet.

Paracetamol is nog steeds de belangrijkste oorzaak van acuut leverfalen in westerse landen (Lancet Gastroenterology & Hepatology, 2022).

De wetenschap terug op haar rechtmatige plaats zetten

Uiteraard stellen wij de rol van de medische professie niet ter discussie, noch de relevantie van de behandeling die ons wordt voorgeschreven.
Deze medicijnen zijn onderzocht, gevalideerd en worden om goede redenen gebruikt: om pijn te verlichten, ontstekingen te voorkomen, de maag te beschermen en herstel te bevorderen.
De effectiviteit ervan staat niet ter discussie en het voorschrijven ervan maakte in deze specifieke context deel uit van een volkomen legitiem protocol.

Maar wat deze ervaring ons heeft geleerd, 3bikes.fris dat zelfs gerechtvaardigd gebruik schadelijk kan zijn als het lichaam onvoorspelbaar reageert of als de behandeling langer duurt dan nodig is.

Het doel van dit artikel is dan ook niet om mensen de schuld te geven, maar om mensen te herinneren aan het kader: deze krachtige moleculen hebben hun plaats – onder medisch toezicht, voor een vaste periode en in gevallen waarin hun voordeel duidelijk opweegt tegen de risico’s.

Het echte gevaar is zelfmedicatie. Trivialisering.
De reflex van de pil, doorgeslikt als snoep.
En het is vooral hiervoor dat wij willen waarschuwen, niet zozeer voor het medicijn zelf.

Pijn, dit signaal waar we opnieuw naar moeten leren luisteren

Wij begrijpen het: pijn is niet de vijand.
Ze spreekt een oude taal, die wij vergeten zijn.
Als we het tot zwijgen brengen, putten we de schildwachten van het lichaam uit: de lever, de nieren en het zenuwstelsel.
Onze ervaring is geen tragedie, maar eerder een herinnering.
Een opkikkertje voor ons, gepassioneerde sporters, die te vaak denken dat een pilletje vermoeidheid of slijtage kan tegengaan.

3bikes.fr op alert

Wij willen niet beschuldigen, maar waarschuwen.
Wij willen u eraan herinneren dat optreden alleen zin heeft als het onderdeel is van respect voor het lichaam.
Een vrij verkrijgbaar medicijn is geen snoep.
Een lever is geen consumptieartikel.
En als het biologische alarm afgaat, is het tijd om te stoppen.
Want tussen een herstelde knie en een beschadigde lever is er geen keus.

"In het huis van 3bikes, kiezen we voor helderheid, gematigdheid en bewustzijn. En als dit getuigenis ook maar één extra beschadigde lever kan voorkomen, dan heeft het zijn betekenis gevonden.

=> Lees ook onze eerdere artikelen Mag