viatagpubliceer de publicatie "165 mm cranks: tussen comfort, prestaties en evolutie van fietspraktijken"
Bij het fietsen gaat het streven naar prestatie vaak gepaard met aanpassingen aan de uitrusting die, hoewel subtiel, aanzienlijke gevolgen kunnen hebben. Onder deze aanpassingen de lengte van de cranks staat vandaag de dag centraal in de discussies, zowel in het professionele peloton als onder verlichte amateurs. Hoewel 165 mm cranks steeds meer rijders aantrekken, zoals Tadej Pogačar en Remco Evenepoel, laat de recente geschiedenis van het wielrennen zien dat andere benaderingen, zoals die van Chris Froome met zijn Osymetric kettingbladen, ook hun sporen hebben achtergelaten. Dus, wat zijn de redenen achter deze trend? Wat zijn de gevolgen op het gebied van biomechanica, aerodynamica en persoonlijke aanpassing? En vooral: waar moet je aan denken voordat je de sprong waagt? Nous avons testwas voor jou.
Door David Polveroni – Foto's: depositphotos.com / DR
De keuzes van professionals: een constante zoektocht naar optimalisatie
Drievoudig Tour de France-winnaar Tadej Pogačar en wereldkampioen 2022 Remco Evenepoel hebben allebei 165 mm cranks gebruikt. Hun beslissing weerspiegelt een evolutie in de manier waarop hardlopers cadans en comfort benaderen. Kortere cranks zorgen voor een hogere trapfrequentie en verminderen de biomechanische belasting, vooral bij knie- en heupflexiehoeken. Deze keuzes zijn met name geschikt voor wielrenners als Pogačar en Evenepoel, die uitblinken vanwege hun soepelheid en hun vermogen om hoge intensiteiten gedurende lange perioden aan te houden, of het nu in tijdritten of op passen is. Door de frequentie van de pedaalslagen te verhogen, ze optimaliseren hun spiereconomie en nemen tegelijkertijd een meer aerodynamische positie aan, essentieel in het steeds veeleisender wordende moderne fietsen.
Op het hoogtepunt van zijn carrière, Chris Froome heeft niet alleen zijn sporen nagelaten met zijn heldendaden in mijntagne en in tijdritten, maar ook door zijn technische keuzes. Froome gebruikte cranks van 175 mm, een lengte die als “redelijk” werd beschouwd voor zijn lengte (1,86 m), maar ook niet overdreven lang. Deze keuze weerspiegelde de wens om de hefboomwerking te maximaliseren en te profiteren van optimaal vermogen op de beklimmingen waar hij uitblonk. Echter, een van de meest opvallende elementen van zijn uitrusting waren zijn ovaalvormige Osymetric-kettingbladen, die een meer regelmatige krachtoverbrenging bevorderen en tegelijkertijd een hogere cadans mogelijk maken. Ovale kettingbladen, gecombineerd met langere cranks, vertegenwoordigden voor Froome een compromis tussen pure kracht en trapvloeibaarheid. Deze configuratie benadrukt dat er, zelfs in het profpeloton, geen universele oplossing bestaat : uitrustingskeuzes moeten zich aanpassen aan de kenmerken en stijl van elke loper.
Waarom worden korte cranks steeds populairder?
- Biomechanische voordelen
Een van de belangrijkste voordelen van korte cranks is de verminderde belasting van de gewrichten, met name de knieën en heupen.. Door de lengte van de cranks te verkleinen, worden de buighoeken verkleind, wat gunstig kan zijn voor rijders met gewrichtspijn of beperkte mobiliteit. Dit zorgt ook voor een soepelere krachtoverbrenging, vooral tijdens langdurige inspanningen, drempel- en VO2max of in veeleisende posities, zoals in de tijdrit.
Om een tastbaar effect te voelen is vaak een verkleining van minimaal 5 mm nodig. De overgang van 172,5 mm naar 170 mm is bijvoorbeeld nog steeds merkbaar, maar pas bij het overstappen naar kortere lengtes (zoals 165 mm) worden de voordelen echt merkbaar. Dat gezegd hebbende, reageert elke fietser anders, en de mate van gevoeligheid voor veranderingen varieert van persoon tot persoon.
- Cadans en spiereconomie
Korte cranks bevorderen een snellere cadans, waardoor de spierbelasting over een hogere frequentie kan worden verdeeld. Deze hoge cadans, die tegenwoordig bijzonder gewild is (hoewel we er op terugkomen voor inspanningen over lange afstanden, ultra..), vertraagt spiervermoeidheid en verbetert de energie-efficiëntie, vooral tijdens lange beklimmingen of langdurige inspanningen.
- Aerodynamica en positie
Door de lengte van de cranks te verkleinen, komen de knieën minder hoog omhoog aan de bovenkant van de pedaalslag, waardoor een compactere aerodynamische positie mogelijk wordt gemaakt. Dit kenmerk is vooral interessant voor tijdritten of solo-inspanningen. Dit verklaart waarom korte cranks zo populair zijn bij moderne klimmers en ruiters.
Praktische en economische implicaties: een verandering om over na te denken met een biomechanicus
Overstappen op korte cranks mag geen lichtvaardige beslissing zijn. Het wordt sterk aanbevolen om een biomechanicus te raadplegen voordat u deze wijziging doorvoert. Deze laatste zal de morfologie, trapstijl en doelstellingen van de fietser kunnen analyseren om te beoordelen of deze verandering relevant is. Zodra de wijziging is doorgevoerd, is het belangrijk om dit te doen testHoud deze configuratie over meerdere maanden. Het lichaam heeft tijd nodig om zich aan te passen, en de eerste sensaties zijn niet altijd representatief voor de voordelen op de lange termijn.
Noodzakelijke aanpassingen
Als u kortere cranks gebruikt, moet u verschillende aspecten van uw uitrusting beoordelen:
– Zadelhoogte : het zadel zal iets verhoogd moeten worden om de verkorting van de cranklengte te compenseren.
– Tandwielen en ontwikkelingen : Bij kortere cranks is vaak een hogere cadans nodig. Dit kan inhouden dat er opnieuw moet worden nagedacht over de versnellingen die worden gebruikt om een efficiënte transmissie te behouden. In het verleden dicteerden de beperkingen van cassettes en groepen vaak langere cranks om te profiteren van beperkende ontwikkelingen. Tegenwoordig worden deze beperkingen grotendeels verlicht met moderne cassettes die een groter bereik bieden.
– Kosten voor meerdere fietsen : Fietsers met meerdere fietsen zullen elk van hen moeten uitrusten met nieuwe cranks, wat een aanzienlijke investering kan betekenen.
Feedback: mijn overstap naar 165 mm
In 2017 kreeg ik door een ongeval asymmetrische benen qua lengte en spierkracht. Deze situatie heeft lange tijd mijn manier van trappen beïnvloed, waardoor langdurige inspanningen met hoge intensiteit ongemakkelijk en zelfs pijnlijk zijn. Jarenlang heb ik cranks van 170 mm gebruikt, en dat doe ik al meer dan 25 jaar...
Een winst aan comfort, maar geen revolutie
De overstap naar 165 mm cranks veranderde mijn rijgedrag niet, maar het verhoogde comfort was meteen merkbaar, juist bij hoge intensiteiten waar ik meer gemak vond, een beetje zoals eivormige trays kunnen bieden. De vermindering van de flexiehoeken zorgde voor een welkome soepelheid, vooral tijdens aanhoudende inspanningen op de anaërobe drempel of bij langdurige beklimmingen. Door dit comfort kon ik een stabielere positie behouden, wat resulteerde in betere efficiëntie tijdens lange uitstapjes.
Denk opnieuw na over versnellingen en cadans
Door over te schakelen naar korte cranks moest ik mijn versnellingen herzien. Met een vrij lage natuurlijke cadans moest ik eraan wennen sneller te trappen, een aanpassing die gemakkelijker werd gemaakt door moderne cassettes die geschikte ontwikkelingsbereiken bieden. Dit blijft vooral een punt dat thuiswerk vereist, waarbij oude gewoonten vrij snel terugkeren…
Conclusie: comfort, prestaties en individualiteit
De adoptie van cranks van 165 mm vertegenwoordigt een interessante ontwikkeling, maar geen universele oplossing. Als ze voorschotten biedentagWat betreft comfort, vermindering van biomechanische beperkingen en aerodynamica hangt hun relevantie vooral af van de specifieke behoeften van elke fietser. De contrasterende voorbeelden van Pogačar, Evenepoel en Froome illustreren duidelijk dat deze keuze moet worden aangepast aan de morfologie, trapstijl en doelstellingen van elke persoon.
Tenslotte blijft, zoals vaak het geval is in de wielersport, de gouden regel die ik graag toepas (met een zekere balans) dezelfde: “comfort is prestatie”. Bij het wielrennen of amateurrijden is comfortabel zitten op de fiets essentieel om het beste van jezelf te geven. DUS, Neem de tijd voordat u de sprong waagt testeh, aanpassen en vooral bespreken met een biomechanicus. Het is deze doordachte aanpak die deze subtiele, maar potentieel voorwaartse verandering optimaal zal benutten.tageux.
=> Lees ook onze eerdere artikelen Mag
viatagpubliceer de publicatie "165 mm cranks: tussen comfort, prestaties en evolutie van fietspraktijken"
Interessant artikel, waaruit blijkt dat je, ondanks sommige commentaren, open moet zijn.
Het is niet omdat we ongelijk hadden (we hebben lang gezworen dat de aarde plat was) dat we in het veld moeten doorgaan. Ik gebruik standaard 172,5 mm, maar ik ga deze winter zeker de 170 mm proberen.
Maar de aarde is plat. En de mens is nog nooit op de maan geweest. Dit is mijn mening en ik verbied u mij te verbieden deze te uiten.
Ook mode-effect? Er wordt al lang gezegd dat geweld de overhand heeft, en nu moeten we malen.
We zeggen al lang dat we lichte fietsen nodig hebben en nu praten we alleen nog maar over aerodynamica.
Hetzelfde geldt voor de breedte van de velgen of banden.
Wanneer zal de volgende mode zijn?
@Thierry
Je hebt gelijk. Persoonlijk kan ik geen genoeg krijgen van de hoge velgen. Ik heb niet het gevoel dat ik sneller ga op het vlakke, en op de hobbels voel ik me meer "ingetogen" als een danser. In de wind zal ik je niet vertellen: het is onmogelijk om het stuur los te laten! Mijn volgende paar wielen worden 35 maxi.
Voor grote banden wordt het gek met nu 30 secties. Ik vind dat de 25 heel goed past op alle bitumenoppervlakken.
Hetzelfde geldt voor de cranks, ik zie mezelf mijn 175 cranks niet veranderen, ook al ben ik er al 20 jaar aan gewend.
Maar misschien ben ik gewoon een oude cn!
Ik begon ook met 165's, voordat ik doorging naar 170's. Dat was 40 jaar geleden, en ik heb ze twee jaar bewaard. Het was mijn toenmalige leraar die dat wilde, zodat ik mijn benen kon draaien en omdat ik niet zo groot was. In eerste instantie wist ik dat alleen. Maar nu zou ik het moeilijk vinden om terug te gaan.
Als je naar Pogacar kijkt, krijg je de indruk dat hij zijn benen niet strekt. Als danser kan hij er moeilijk lang blijven. Het is in ieder geval een heel ander trapwerk dan een Virenque uit die tijd, die in mijn leven lange tijd danseres is gebleven.tagne, zijn fiets van links naar rechts zwaaiend, met zeker minder snelheid, maar ook efficiëntie, en veel beperktere versnellingen dan nu '39-23 als kleiner)
Kortom: de tijden veranderen. Aan de andere kant twijfel ik meer over de chrono. Zeiden we destijds niet dat grote cranks het mogelijk maakten om meer versnellingen tegen de klok te gebruiken? Het lijkt mij dat Anquetil zijn cranks heeft verlengd voor de chronos...
Ik weet niet of dit nog steeds zo is, maar zo'n dertig jaar geleden was het gebruikelijk om jongeren met 165 cranks te starten, om ze op snelheid te trainen.
Maar dat was in de tijd van beperkte versnellingen (46×16 in minimaal en 50×16 in cadetten).
Tegenwoordig rijden zelfs moeders met hele grote versnellingen.