Test lange levensduur van de nieuwe Lapierre Xelius DRS 10.0

Met zijn nieuwe Xelius die beide vervangt de oude Xelius (multifunctionele/klimfiets) en de lucht code (aerofiets) heeft Lapierre hoge ambities. Om te slagen in zijn weddenschap heeft het merk al zijn knowhow en drie jaar werk gestoken in de ontwikkeling van een frame dat prestaties nastreeft om terug te keren naar het hoogste niveau van de wielerwereld, terwijl amateurwielrenners ook plezier kunnen hebben via een veelzijdige, responsief en comfortabel raamwerk. Is het succesvol? Het is deze vraag die dit artikel binnenkort zal proberen te beantwoorden 1000 km afgelegd.

Tekst: Olivier Dulaurent – ​​​​Foto’s: Lapierre, ©UgoRichard, @Sergio Villalba, 3bikes.fr

Het ontging niemand dat na een lange samenwerking tussen het team aanvankelijk bekend stond als de Franse Spelen (nu Groupama – FDJ) en Lapierre, het liefdesverhaal eindigde eind 2023 en hetzelfde als het merk Dijon de meisjes van het FDJ – Suez-team in 2024 zou blijven uitrusten.

Maar na een periode die misschien een overgangsjaar leek – we hebben het over het seizoen 2024 – is het goed een gloednieuw Xelius-model dat werd gepresenteerd vanaf een vrijwel blanco vel. Lapierre benadrukt ook dit punt en de drie jaar van ontwikkeling die al hebben geleid tot de hoogste titel van Olympisch kampioen Cassandre Beaugrand. Eind juli liet de triatleet in Parijs de nieuwe Xelius DRS schitteren op de eerste trede van het podium, maar er was een deskundige blik voor nodig om de nieuwe versie onder een behoorlijk opzichtig emaille te raden.

Aan de ontstaansgeschiedenis van de Xelius DRS is drie jaar gewerkt. Voor het merk was het belangrijk om het DNA van de fiets te respecteren en vooral wat dit frame kenmerkte. UEr werd bijzondere aandacht besteed aan de aerodynamica om nog verder te gaan dan het Aircode-frame zonder te ontkennen wat de vorige Xelius maakte.

De stijfheid was dus niet extreem bedoeld. Zoals het merk uitlegt: “We zouden er 100 kunnen doen op een basis van maximaal 100, dat wil zeggen een totaal inflexibel raamwerk. Maar maximale stijfheid betekent niet noodzakelijk maximale prestaties, zelfs niet voor een sprinter van het niveau van Arnaud Démare. » Hierbij wordt inderdaad naar een relatief elastisch effect gestreefd, waarbij de fietser eerder wordt ondersteund tijdens zijn inspanning dan dat er extra energie van hem wordt gevraagd om vooruit te komen.

Ik ben me er terdege van bewust dat prestaties vooral door aerodynamica worden bereikt,Bij de werkzaamheden werd ook rekening gehouden met het behoud van de eigenschappen van de fiets, in lijn met de Xelius (veelzijdig gedrag en schokabsorptie met het deel dat zich tussen de bovenkant van de staande achtervorken en de bovenbuis bevindt, genaamd 3D Tubular), heeft Lapierre zich vooral gericht op het gebied dat zich aan de onderkant van de balhoofdbuis bevindt, met een horizontaal deel dat de verbinding tussen de schuine buis en de vork. Al het werk aan de aerodynamica heeft er volgens de fabrikant voor gezorgd dat de prestaties met 15% zijn gestegen in vergelijking met de Xelius SL3 en Aircode DRS, d.w.z. winsten variërend van 7 tot 10 seconden per 10 km (afhankelijk van de evolutiesnelheid).

Er zijn twee niveaus van frameconstructie beschikbaar : de UD SLI-serie en de UD SLI Team-serie, waarvan de verschillen betrekking hebben op het percentagetage van vezels met hoge modulus en de verhouding tussen stijfheid en reactiviteit.

Wat het gewicht betreft, moet worden opgemerkt dat het Xelius DRS-frame, hoewel er aanzienlijke onderzoeksinspanningen zijn geconcentreerd, ongeveer 50 g zwaarder is dan de oude Xelius SL 3, met 790 g voor de Team-versie en 908 g voor de klassieke versie (in maat M). Lapierre benadrukt echter dat dit gewicht ook ten dienste staat van de aerodynamica. en dat dit alleen een potentieel bestraffende parameter is voor hellingen groter dan 8% voor amateurs en 10% voor professionals. We moeten echter uiteraard rekening houden met het feit dat zelfs op één podium van mijtagne, ook bij hoge hellingen zijn de kilometers met lichte hellingen, vlak, vals plat en uiteraard afdalingen ook talrijk, dat wil zeggen momenten waarop de aerodynamica de overhand zal krijgen op het gewicht. Over dit onderwerp vroeg een van mijn reisgenoten, aan wie ik mijn enthousiasme over fietsen uitte, mij aan het einde van de reis een beetje spottend “Dus je voelde deze 50 g te veel? ». Wij hebben het hier over 0,06% van het totale fietsgewicht (7 kg) + fietser (70 kg).

Op route

De eerste rondjes wielrennen met de Lapierre Dit betekent onvermijdelijk een deel van de bloedingen en kuilen. Onder deze omstandigheden het comfort lijkt redelijk goed, niet bijzonder broos maar niet zo zacht als een cyclosportgerichte fiets.

Wat is er normaler op dit niveau? Er moet echter worden opgemerkt dat de Continental 5000 STR tubeless banden blijven bij een maat van 25 mm (druk van respectievelijk 5 en 5,5 bar voor voor en achter tijdens dit eerste uitje), in plaats van een huidige trend die neigt naar 28 mm, in overeenstemming met de remgripbehoeften van de schijven, breedte van huidige velgen (inclusief deze DT Swiss ERC 1100 Spline)… en de behoefte aan comfort.

Wie zegt stedelijk gebied betekent ook verkeerslichten en herstart dus vooral omdat de groep van zo'n twintig fietsers daadwerkelijk enige inspanning vergt terwijl ze tussen twee rotondes achteraan blijven rijden.

Bovendien is de fiets op het eerste gezicht al prettig om te herstarten zodra je op de pedalen gaat staan. De algehele stijfheid lijkt ook homogeen over de hele fiets (aansluiting, trapas en achterdriehoek) en begeleidt de pedaalslag.. Het is dus niet nodig om als danser je gebaar aan te passen om de fiets tot leven te brengen.
Een paar kilometer verder, als het mogelijk is om onafgebroken te rijden, worden de indrukken bevestigd. De dosis stijfheid vereist geen noemenswaardige energie-uitbarsting om het geheel tot leven te brengen zoals het geval is met “stuk hout”-frames die alleen worden uitgedrukt bij een hoog vermogen, in dit geval geassocieerd met een hoge trapfrequentie.

De eerste indrukken zijn vaak goed (door een recente vergelijking van iemands persoonlijke fiets) en deze werden geverifieerd tijdens de bijna 1000 km die met de fiets werden afgelegd, maar uiteraard maakten de volgorde en het "kruisen" van uitstapjes met andere fietsen het mogelijk om deze eerste sensaties te verfijnen.

Hoewel het een fiets is die mogelijk de wielerelite ter wereld zou kunnen uitrusten (en Lapierre werkt aan dit onderwerp), de Xelius biedt gedrag dat toegankelijk is voor een breed scala aan fietsers, van verschillende niveaus. Dat wil zeggen, als een echte beginner het erg stijf vindt, maar de soepelheid ervan kan prijzen, integendeel, of het nu een fietser is met een gemiddelde fysieke conditie of een andere van een beter niveau, maar die een uithoudingstocht wil maken, de fiets kenmerkt zich door deze prettige en attente kant.

Le test van een plotseling optredende hobbel na een goed uitgevoerd plat spel (en vermoeide benen) maakt geen fout: je hoeft niet met de fiets te vechten om het gevoel te hebben dat je vooruit gaat. Op dezelfde manier crasht de fiets in deze omstandigheden waarin vermoeidheid aanwezig is – en de spiercoördinatie de benen niet langer snel genoeg laat draaien – niet.

Natuurlijk, zoals bij elke prestatiegerichte fiets, Om optimaal te kunnen functioneren, gaat hij bij voorkeur gepaard met tamelijk hoge trapfrequenties, maar hij maakt ook het gebruik van lage trapfrequenties mogelijk, hetzij als gevolg van vermoeidheid zoals hierboven vermeld, hetzij vanwege krachtoefeningen, het soort sessies die de nadruk leggen op het al dan niet correct passeren van dode punten tijdens de trapcyclus.

De Xelius biedt gedrag dat toegankelijk is voor een breed scala aan fietsers van verschillende niveaus.

De Lapierre dus Dit punt is ook het belangrijkste onderdeel en de grote kwaliteit ervan: de verhouding tussen reactiviteit en stijfheid lijkt ideaal. Nogmaals, deze zeer waardevolle eigenschap zorgt ervoor dat hij geschikt is voor een breed scala aan fietsers. En dat zal dezelfde fietser voelen deze nieuwe Xelius kan zich aanpassen aan verschillende ontwikkelde krachten: efficiënt bij de aanval, maar aangenaam bij de ontspannen uitgang.

Aan deze prestatiegerelateerde kenmerken voegt de Xelius 10.0 ook een interessant gewicht toe, ook al was deze parameter niet het primaire doel. Met 7,31 kg op de weegschaal in maat XL met een paar pedalen, de twee bidonhouders en de computersteun zit het geheel goed in vergelijking met de concurrentie. Dit heeft uiteraard een positieve invloed op de prestaties bergop en draagt ​​bij aan de dynamische kwaliteiten van de Lapierre Xelius.

Bovendien, en zelfs als mijn kwaliteiten als sprinter zich verder manifesterentage als een fout, zelfs met het maximale watt dat ik kan leveren, de fiets draait niet onder deze maximale belasting, daarbij geholpen door wielen die de beweging volgen en die precies een algehele homogeniteit met het frame bieden: er is geen zwakke schakel in de vergelijking.

Zelfs als het nog steeds onmogelijk is om het in absolute termen te kwantificeren, biedt de fiets echte aero-sensaties, vooral als het gaat om het rijden met begeleiders. route die zijn uitgerust met fietsen die op dit vlak minder geoptimaliseerd zijn. Nog een voorbeeld, op elk deel dat afdaalt en dit uit zich vooral in een valse schotel, Over het geheel genomen legt de fiets gemakkelijk kilometers per uur af, vooral omdat hij niet wordt belast door overmatige stijfheid.

Bij echte afdalingen is het belangrijkste kenmerk voorwaartse precisie, een bijzonder merkbaar fenomeen bij krappe bochten. Het is een waar genoegen om de hoek aan het begin van de bocht te nemen door het voorwiel precies daar te plaatsen waar je wilt. Eenmaal op het traject deinst de Xelius niet meer terug en biedt tegelijkertijd voldoende vertrouwen om indien nodig kleine correcties toe te staan. Als gevolg van dit kenmerk is het geheel behoorlijk levendig op zeer snelle stukken (meer dan 70 km/u) die aan de wind zijn blootgesteld, zonder dat dit een fout wordt door overmatige nervositeit. Lapierre legt uit dat hij de fiets opzettelijk heeft uitgerust met wielen met verschillende velghoogtes: de DT Swiss zijn dus 45 mm hoog aan de achterkant en 35 mm aan de voorkant, om “ lichtrichting ». Dit is daadwerkelijk in het veld geverifieerd en een uitje met een 45 mm voorwiel lijkt geavanceerder.tage "pose" de voorkant van de fiets (naast het bieden van betere aerodynamica), maar de laterale gevoeligheid is uiteraard belangrijker.

Hier is het slechts een verhaal van compromissen en praktijkoriëntatie, en het is mogelijk om je voor te stellen dat de gebruiker die voor zo’n fiets valt, zichzelf ook kan uitrusten met een paar wielen die bedoeld zijn voor prestaties op zeer glooiende parcoursen (en niet erg winderig).

Hoe dan ook, en om het gedrag in de dalende delen samen te vatten, de De verhouding manoeuvreerbaarheid/stabiliteit komt meer ten goede aan de manoeuvreerbaarheid zonder bang te zijn. Vooral omdat het vertrouwen met de kilometers toeneemt, als je het gedrag eenmaal hebt begrepen. Maar bovenal geeft de scherpe kant een leuke, zelfs speelse kant aan de Lapierre Xelius.
De combinatie van velghoogtes (35 mm voor en 45 mm) accentueert de veelzijdige en speelse kant van de fiets, of je nu bergafwaarts gaat zoals hier vermeld of zelfs bergopwaarts dankzij het reactievermogen van het geheel.

In het gedrag van de Xelius DRS 10.0 in de test is het noodzakelijk om te specificeren dat dit het meest hoogwaardige frame is (genaamd SLI Team), geprijsd op € 10 in Shimano Dura-Ace. Het model dat net onder het assortiment ligt, de Xelius DRS 000, gebruikt de framekwaliteit (SLI genaamd) die zich op de tweede positie in de hiërarchie bevindt en is gepositioneerd op € 9.0. Als de stijfheid theoretisch dicht bij het Team-model ligt, zijn het gewicht en het reactievermogen niet zo goed als bij de duurste versie. Dit raamwerk was dat niet teste gedurende de periode van de test.

Bovendien wordt het 10.0-model, dat dus profiteert van de Shimano Dura-Ace-groep, in zijn gedrag perfect ondersteund door een foutloze transmissie en remwerking. Licht, soepel, precies, snel, gemakkelijk te doseren en toch krachtig qua remkracht, duurzaam, deze set is een maatstaf.

tot slot

De aanvankelijke vraag was of Lapierre erin zou slagen een frame uit te brengen dat zich kon meten met het beste op de markt. Het antwoord is ja, want alle elementen die je voor een fiets van topniveau verwacht, zijn aanwezig: voldoende comfort, perfect uitgebalanceerde stijfheid voor veel rijders, overal comfortabel zowel bergop als bergaf of op het vlakke, wat ook opvalt is de speelse kant van de fiets. Als de term misschien te veel gebruikt lijkt, omdat het moeilijk voor te stellen is dat een high-end fiets meer biedt leuke dan een andere high-end fiets, op de grond is dit echt de indruk die overheerst. Het is het voorbeeld van een fiets die je simpelweg zin geeft om te gaan trappen, omdat de gebruiker is er zeker van dat hun fysieke en technische betrokkenheid een uitbreiding zal vinden in het rijplezier.

Uiteraard brengt dit in absolute termen zeer hoge kosten met zich mee, namelijk € 10,-. Maar vergeleken met de concurrentie op dit niveau van dienstverlening, is het redelijk goed geplaatst.

=> Lees ook onze eerdere artikelen Tests