De angst om te vallen overwinnen tijdens het fietsen 

Bij het fietsen zijn de angst om te vallen, de angst voor obstakels of uitglijden in een bocht, of zelfs de afkeer van het tegen elkaar aan botsen in een peloton uitdagingen die de ervaring van veel wielrenners doorboren. Onder hen uiteraard de sprinters, en ook de klimmers, waarbij het verschil ook duidelijk zichtbaar is in de afdalingen in plaats van in de passen – en natuurlijk het hele peloton als het op hoge snelheid gaat en geconfronteerd wordt met eeuwige ‘golven’. Op het kruispunt van amateur- en profwielrennen is de angst om te vallen bijna overal een hardnekkig probleem geworden. Laten we in dit artikel ingaan op een diepgaande analyse van de onderliggende mechanismen, proberen concrete mogelijkheden voor dit probleem te begrijpen en uit te stippelen. overwinnen van deze alomtegenwoordige uitdaging.

Door Jean-François Tatard – Foto's: depositphotos.com / DR

Analyse van onderliggende mechanismen onthult een groot aantal potentiële factoren die de angst om te vallen tijdens het fietsen beïnvloeden. Sommige fietsers, die zich bijna ‘onbewust’ zijn van hun durf, vertonen een bijna genetische neiging tot risico’s, terwijl anderen een gereserveerde benadering hanteren en zo mentale profielen uit hun kindertijd putten. Gebrek aan vertrouwen in zichzelf en/of in andere lopers introduceert variabele problemen, die aangepaste interventies vereisen. Ook de veiligheid van het materiaal speelt een rol: fietsers twijfelen aan de grip van hun banden als ze voorzichtig remmen. Afhankelijk van de leeftijd van de renner ontstaat er een aanzienlijk verschil tussen een jonge wielrenner die op zoek is naar roem en een volwassen renner, die zich bewust is van de implicaties voor het gezin. Ervaringen met vallen uit het verleden laten traumatische beelden achter, aangewakkerd door de berichtgeving in de media over vallen en de gevolgen ervantagen dramatische video's tussen fietsers.

Paradoxaal genoeg geldt dat hoe meer angst aanwezig is, hoe groter het risico op vallen wordt, waardoor de kwaliteit van de spiercontractie onder invloed van bewuste of onbewuste stress wordt verstoord.. Regenachtige omstandigheden vormen een extra uitdaging met verminderde grip, hoewel lagere snelheden in gevaarlijke omstandigheden het risico op een crash statistisch verminderen. Minder gevaar verslapt echter de aandacht van het peloton, waardoor het risico paradoxaal genoeg toeneemt. Ten slotte roept de gevaarlijke absurditeit van bepaalde routes, vooral in de buurt van de finish, met chicanes, gevaarlijke bochten en obstakels, vragen op over de verantwoordelijkheid van de organisatoren van bepaalde races.

Er ontstaan ​​steeds meer veelbelovende oplossingen om de angst om te vallen tijdens het fietsen tegen te gaan. Allereerst is het beveiligen van de routes essentieel, met een doordacht ontwerp, beschermende barrières en de installatie van veilige borstweringen bergafwaarts. Hardwarebeveiliging wordt steeds meer een prioriteit, die voortdurend kan worden verbeterd. Aan de trainingskant komen innovatieve activiteiten op het podium, zoals mountainbiken of grind op heuvelachtig terrein, waarbij de groepsdynamiek bij clubtraining wordt gesimuleerd met schouderaanrakingen, waarbij de nadruk wordt gelegd op soepelheid en losheid in bochten. Onverwachte benaderingen, zoals skelteren met vrienden, kunnen ook een leuke optie zijn voor de ontwikkeling van vaardigheden. Ten slotte komt proprioceptietraining voor ons naar voren als een sleutelelement dat bijzondere aandacht verdient en dat al het onderwerp is geweest van een artikel over 3bikes.fr.

En het allerlaatste punt, mentale voorbereiding, biedt vruchtbare grond, waar het gebruik van technieken visualisatie zoals Olympische skiërs voordat ze de helling opgaan, stelt u in staat de afdalingen te visualiseren, te vertragen en pauzes te nemen op belangrijke momenten – het ingaan van bochten, voetposities, acceleratie na bochten, soepel glijden, enz. . Deze mentale oefeningen hebben de kracht om zelfvertrouwen op te bouwen, waardoor een bemoedigend vooruitzicht ontstaat voor fietsers die angst willen overwinnen en met vertrouwen willen rijden.

Bij het afsluiten van dit onderzoek naar de mysteries van angst in de wielersport wordt het duidelijk dat de wortels van dit begrip diep en gevarieerd zijn.. Veerkracht ligt echter niet alleen in begrip, maar ook in actie. Voor wedstrijdorganisatoren zijn het ontwerpen van veiliger routes, voor fietsers gerichte training en een stevige mentale voorbereiding concrete antwoorden. Het is absoluut noodzakelijk dat we onze collectieve aanpak herzien en een toekomst vormgeven waarin de passie voor wielrennen kan floreren zonder gehinderd te worden door angst. Laten we dus, met een diepgaand begrip en praktische oplossingen voorhanden, samen een pad uitstippelen naar fietsen dat moediger is en vrijer van de ketenen van angst...

=> ZIE OOK : Al onze Coaching artikelen