Test van Girs Solo

Met de Solo wil Girs het begrip prestatie en veelzijdigheid democratiseren, door een machine aan te bieden die veilig, efficiënt en relatief toegankelijk is dankzij de ervaring die het Franse merk in de afgelopen 25 jaar heeft opgedaan. Het resultaat is overtuigend. 

via Guillaume Judas – Foto's: @Vincent Lyky

Girs is een Frans merk dat eind jaren 90 werd opgericht door twee broers, Guillaume en Alexandre Girout, toen nog maar net uit de puberteit, die hun achtergrond konden vervolledigen door een paar jaar later elk een jaar bij de profs als hardloper door te brengen. Tegelijkertijd heeft het familiebedrijf zich ontwikkeld tot een solide distributeur in Frankrijk van gerenommeerde merken als Zipp, Speedplay, Sram, Ceramic Speed ​​en vandaag de dag Castelli, Factor, Good Year en zelfs Maurteen en Pillar. Kortom, Dagg – want dat is nu de naam van het bedrijf – is goed ingeburgerd in het fietslandschap, maar heeft het merk van het begin, het merk dat het bekend heeft gemaakt, niet verlaten. Na de beroemde G-Star en G-Max die destijds (halverwege de jaren 2000 en begin 2010) de innovatieve capaciteiten van de gebroeders Girout hadden gedemonstreerd met revolutionaire technische oplossingen (zoals de achterdriehoek Tweeling Flex van de G-Star om comfort en tractie te bevorderen, of de omkeerbare trapas van de G-Max om progressieve geometrie te bieden), Girs bleef in de race met meer consensuele modellen zoals de Oscar of de Gravel RNR, die komen bijna maken het assortiment Factor-fietsen waarmee ze zijn compleettagheeft nu wat DNA.

Eenvoud en moderniteit

De Solo, gelanceerd in 2022, volgt dezelfde trend en registreert zich als een relatief toegankelijke fiets met framekit voor € 1690 en een complete fiets verkocht vanaf € 3250, maar die de nieuwste technologische ontwikkelingen niet verwaarloost met aerodynamische buizen, schijfremmen, volledige integratie van kabels, omhulsels of slangen en wielkasten die banden tot een doorsnede van 32 mm mogelijk maken. Het frame is met iets meer dan 1000 gram niet bijzonder licht (300 meer dan de zeer hoogwaardige modellen op de markt, die voor meer dan drie keer zoveel worden verkocht), maar het merk dringt erop aan de stevigheid van het ontwerp, een argument dat de ouders van jonge koeriers in de dop niet onverschillig kan laten, de triatleten die de wereld rondreizen en de amateurlopers die elke zondag op circuits scharrelen die niet altijd goed uitgerust zijn.

Gemaakt van Toray T700 en T800 koolstofvezels en EPS-vormgeving, garanties voor weerstand en stijfheid, profiteert de Solo van een superpositie van materiaallagen die bedoeld zijn om zowel het comfort als de prestaties te optimaliseren. Maar dit zijn duidelijk de banden, hier de mogelijkheid om 32 mm te monteren, die hoogstwaarschijnlijk de absorptie van trillingen verbeteren, of juist een scherpere kant aan de machine geven, met de montage met een doorsnede van bijvoorbeeld 25 mm.

Ondanks zijn massieve en geprofileerde buizen en daardoor royale wielkasten, de Girs Solo behoudt esthetische en evenwichtige lijnen, zelfs in klein formaat. Meestal schakelde ik tussen twee maten (tussen 49 en 52 of tussen XS en S afhankelijk van het merk), ik had moeite met het integreren dat Dagg mij hiervoor had gestuurd test de kleinste van de vijf momenteel beschikbare maten. Ik moest verschillende keren de afmetingen van de fiets controleren, en vooral de hoeken van de zitbuis (redelijk rechtgetrokken in klein formaat) en de balhoofdbuis om mijn positie aan te passen. Het merk kondigt aan dat het binnenkort twee kleinere maten (44 en 46) zal lanceren om dit model aan nog meer verschillende beoefenaars aan te bieden.

matagen à la carte

Van de Shimano 105 mechanische 12-speed tot de Dura-Ace Di2, inclusief de Sram Force en Rival AXS, Girs biedt een ruime keuze aan groepen om de Solo uit te rusten, ook verkrijgbaar in drie kleuren. Hetzelfde geldt voor de wielen, van de Fulcrum Racing 900 in aluminium tot de Black Inc., inclusief het complete assortiment Sonic carbon wielen, inclusief de Super 3 waarmee de fiets hier is uitgerust. test. Voor de pilootpositietage, je hebt de keuze tussen een klassieke Ritchey aluminium stuurpen en stuur of een Sonic Super carbon combo zoals hier op de test, met een zeer zorgvuldige ergonomie. Ten slotte worden er twee soorten zadels (Selle Italia) en banden (Good Year) aangeboden, en is er zelfs de mogelijkheid om de fiets te bestellen met een paar Assioma powermeterpedalen.

Met de Shimano Ultegra Di2 12-speed groepset, carbon wielen en Sonic cockpit, de Solo kost € 5970, maar degenen die zichzelf willen trakteren of het zich kunnen veroorloven, kunnen tot € 10 uitgeven aan een Dura-Ace met de dure Black Inc. Five-wielen.

Stabiliteit en veiligheid

Zoals uitgerust, de fiets test is niet erg licht en weegt zonder pedalen net geen 8 kg. De balhoofdhoek van 71,5° hier voor een klein frame bevordert de nervositeit van de fiets niet. De Solo lijkt dus een beetje lui bij het herstarten en veranderen van tempo tijdens de allereerste kilometers, uitgevoerd in de stad en op een veeleisend parcours met veel valse flats. Maar als ik eenmaal goed opgewarmd ben, begin ik een laterale stijfheid te waarderen die de algemene prestaties van de machine vergemakkelijkt, zoals ik kan zien door naar de cijfers op de snelheidsmeter te kijken. Terwijl je de torens beklimt, lijkt de Solo tot leven te komen en vertoont hij een dynamiek die vergelijkbaar is met die van veel duurdere fietsen.

Feit blijft dat deze eerste sensaties na de eerste rit verfijnd moeten worden, en hiervoor besluit ik alle positie-aanpassingen nog eens door te nemen, met name met de plaatsing van de remhendels, die ik veel te laag op de fiets vind. test. Door ze terug op de loodspost te zettentagMet een dikte van enkele millimeters (dus door ze dichter bij mij te brengen) voel ik me niet alleen beter gepositioneerd in het zadel zonder de indruk te hebben dat mijn armen mijn bekken naar voren trekken, maar bovenal maak ik het voorste deel van het stuur lichter en Ik bedoel minder gewicht boven het voorwiel. Hierdoor lijkt de besturing meteen lichter, en de Solo lijkt zijn toon terug te krijgen zodra het gaat om het optillen van de billen uit het zadel.

Op heuvels is de Solo niet de machine die je in een gevleugelde klimmer verandert, maar zijn stijfheid compenseert ruimschoots zijn lichte overgewicht. Of het nu op tempo is of door harder te rijden, we behouden het gevoel één te zijn met de fiets. Ook al stop je er veel watt in, geen enkel onderdeel van het frame, de wielen of de bestuurdersposttagHet lijkt niet te verzwakken. En met de zeer veelzijdige 35 mm velgen waar het model mee is uitgerust test, de wielen zijn verre van een handicap als de route komt omhoog.

Op het vlakke had ik uiteraard de voorkeur gegeven aan hogere velgen, met iets meer traagheid, maar de Solo stort nog lang niet in als er voor een aanhoudende kruissnelheid wordt gekozen. Dankzij de stijfheid en de aerodynamica van het frame is het mogelijk om lang met versnelling te rijden zonder te verzwakken. En bovenal hebben zijwindstoten weinig invloed op de fiets, die zijn lijn perfect behoudt dankzij het redelijke profiel van de wielen en een geometrie die de stabiliteit eerder bevordert.

De juiste prijs

Uiteindelijk vertoont de Girs Solo zeer gezond gedrag, dat de nadruk legt op stijfheid en stabiliteit om alle noodzakelijke veiligheid te garanderen voor degenen die nieuw zijn in de competitie of, integendeel, voor degenen die zichzelf tot het uiterste willen drijven in situaties waar ze niet altijd controle over hebben. Ook al heeft het niet de scherpzinnige kant van zeer hoogwaardige fietsen, vooral vanwege een gewicht van 8 kg, Deze fiets zoals hij is uitgerust, garandeert de essentie: prestaties, comfort, stevigheid, de betrouwbaarheid van schijfremmen en het plezier van een elektronische transmissie. Voor veel beoefenaars zal het echt niet de moeite waard zijn om meer uit te geven.

=> ZIE OOK : Lees ook onze eerdere artikelen Tests