In het wiel van… Michael Herter, Franse paratriatleet

3bikes.fr ging naar de Elzas om een ​​paratriatleet met een bijzondere achtergrond te ontmoeten. Michael Herter keert dus terug naar zijn gezondheidsprobleem, naar dit nieuwe leven als kampioen die nu Frankrijk vertegenwoordigt in zijn discipline van de gehandicaptensporttriatlon. Hij vertelt ons over zijn nieuwe wereld en tot slot onthult hij zijn toekomstplannen.

Door Jean-François Tatard – Foto's: DR

Van dit verhaal over een tumor in het ruggenmerg die leidde tot verlamming van de onderste ledematen tot dit doel van deelname aan de Paralympische Spelen van 2024, via het Rehabilitatiecentrum, waar hij een onschatbare hulpbron ontdekte die in staat was de ergste situaties te overwinnen. Michael geeft ons hier zijn filosofie die – naar wij hopen – iedereen zal inspireren die in nood verkeert en die ernaar streeft om weer op de steilste helling te komen.

Een onzichtbare handicap

Als ik Michael ontmoet, denk ik niet dat hij een handicap heeft. Zijn aanstekelijke enthousiasme en geruststellende optimisme verbergen zijn fysieke probleem. Deze innemende jongen, die in Wattwiller in de Elzas woont en al twee keer op het podium stond in de wereldbekerparatriatlon, laat niets te zien. Maar vanaf het begin van het interview beantwoordt hij de vraag die iedereen stelt: wat geeft Michael de kans om te concurreren met gehandicapten? In 2015 werd bij hem een ​​tumor in zijn ruggenmerg vastgesteld. Na de operatie verloor hij het gebruik van zijn benen en kwam in een rolstoel terecht...

« Ik hou van het leven en ik ben nog nooit zo levend geweest”

« Mijn leven vandaag is nog nooit zo mooi geweest »: dit is wat Michael mij vertelde. Maar als hij zoveel van dit leven houdt, komt dat ook omdat hij er iets van wist te maken. Na deze ziekte herstelde hij zich en raakte hij betrokken bij de sport... tot het hoogste niveau dat in deze categorie kan worden bereikt. Hij gaat zijn dromen achterna, zonder nostalgie. Wat ik vanaf het begin van onze gesprekken ontcijferde, was dat er geen ontkenning of woede was. Deze getalenteerde dertigjarige (hij nadert nu de veertig) begreep snel de positieve betekenis van deze situatie, die voor 99% van ons tragisch zou hebben geleken. Meestal zien we in elke verandering een moeilijkheid. Bij elke transformatie. Bij elke wijziging. In de meeste nieuwe releases. Wat het verschil maakt bij de grote kampioenen is dat ze er heel snel in slagen om in elke moeilijkheidsgraad een nieuwe kans te identificeren. En Toch ligt te midden van deze moeilijkheid, hoe verschrikkelijk die ook mag zijn, de mogelijkheid om ons volledige potentieel te verwezenlijken.. Dit is wat ik heb geleerd van deze discussie met deze kampioen, een duistere filosoof...

Een voorbeeld van veerkracht

Tijdens dit interview kon ik niet anders dan denken aan onze ontmoeting in september 2021 met Kevin Le Cunff. Weet je, dit soort ontmoetingen die je bewust maken van de schoonheid van de wereld om ons heen. Een voorbeeld van veerkracht. Het soort man dat je bewijst dat alles mogelijk is en dat ondanks tegenslag, wat die ook mag zijn, ieder van ons deze kracht uit onszelf kan putten en iets kan bereiken. Michael Herter is een van degenen die, als een verbazingwekkend avontuur, laten zien dat we totaal onderdanig zijn. Ik denk dat deze drang om zichzelf te overtreffen ergens niet los staat van wat velen van ons zouden hebben beschouwd als een overwinning op een kleine dood die Michael had gewonnen. Hij wreef bijna over haar schouders. Hij zag haar. En ze nam het niet aan. Hij was de sterkste...

3bikes.fr : Vertel ons eens, Michael… Hoe kwam je op de mogelijkheid voor paratriatlon terecht?

MH: Na mijn operatie aan een tumor in 2015 ter hoogte van het ruggenmerg, waardoor ik mijn benen niet meer kon gebruiken, ging ik naar een revalidatiecentrum in Mulhouse en'sportpedagoog die verantwoordelijk was voor mijn revalidatie, Frédéric Schaffner, probeerde zijn passie voor deze prachtige sport aan mij over te brengen. Al snel liet ik mij betoveren door het gezang van de sirenes.

3bikes.fr : En daarvoor? Wat was je aan het doen?

MH: Daarvoor was ik tegelzetter en mijn sport was voetbal. Maar deze sport was vooral een voorwendsel om vrienden te ontmoeten en de derde helft te vieren.

3bikes.fr : Hoe kun je fietsen of hardlopen als je onderste ledematen verlamd zijn?

MH: Aanvankelijk bracht ik vele maanden in een rolstoel door en pas na een lange revalidatie begon ik de mobiliteit in mijn benen terug te krijgen. Ik heb echter nog steeds last van paresthesie.

3bikes.fr : Kunt u ons het verschil uitleggen tussen verlamming en paresthesie?

MH: In beide gevallen is het probleem neurologisch. Maar in het eerste geval: verlamming is het onvermogen om te handelen of te reageren. Er is een totale afschaffing van de spieren van de onderste ledematen. Terwijl paresthesie een soort desensibilisatie is. Ik voel de spieren in mijn benen nauwelijks. Ik kan het oppervlak van mijn huid niet voelen, ook al is er iets dat in contact is. Het is niet pijnlijk, maar wel onaangenaam.

3bikes.fr : Is dit nog steeds een goede ontwikkeling? Hoe leg je het uit? waar schrijf je het aan toe?

MH: Veel mensen begrijpen de rol van de hersenen en het zenuwstelsel bij beweging niet, maar ook bij algehele prestaties en bij chronische pijn. Mijn initiële revalidatie werd voornamelijk gedaan om de houdingsfuncties van het zenuwstelsel te stimuleren. En uiteindelijk kon ik vrij snel, terwijl ik plezier had en enthousiast was over mijn vorderingen, praktische resultaten behalen. Dankzij de sport en dus de triatlon.

3bikes.fr : Dus dat was in 2015… En vandaag de dag, merk je nog steeds een verbetering vanuit neurologisch oogpunt?

MH: Natuurlijk! Dagelijkse beweging (soms tot het uiterste gedreven) beïnvloedt de ontwikkeling van mijn hersenen en mijn houding elke dag een beetje meer. En dus zelfs op mijn 37e blijf ik vooruitgang boeken op dit niveau.

3bikes.fr : Ik kan me voorstellen dat je, net als elke triatleet op hoog niveau, elke dag zwemt, fietst of hardloopt, maar is er nog wel plek voor dit soort training? Doe je een specifieke versterking?

MH: Ja, één keer per week werk ik in het revalidatiecentrum waar ik me oriëneer aan mijn proprioceptie. Elke dag verbeter ik een beetje meer de perceptie, het evenwicht en de reactiviteit van mijn benen en ook van alle andere spieren van mijn lichaam. Vaak is dit een methode om blessures te voorkomen. Maar in mijn geval is het om mijn prestaties te verbeteren en een werkend proprioceptief systeem te vinden.

3bikes.fr : En hoe gebeurt dit?

MH: Zodra het lichaam in de ruimte beweegt, neemt het voortdurend externe prikkels waar via sensorische organen en fijne lichaamsreceptoren die we proprioceptoren noemen. Deze informatie en ons motorisch gedrag zijn direct met elkaar verbonden. Dit is precies waar proprioceptie een rol speelt. In mijn geval is het een methode gericht op het trainen van mijn diepe waarneming door middel van balans- en concentratieoefeningen. En naast deze wekelijkse sessie in de sportschool, voeg ik er thuis nog twee aanvullende toe.

3bikes.fr : En hoe organiseert u de rest van uw activiteiten?

MH: Guillaume Jeanin, mijn coach, stelt een schema voor mij op op basis van mijn doelen en de momenten waarop ik in de beste vorm wil zijn. Maar als algemene regel is het tweemaal daags. Elke week: ik zwem 5 keer, ik loop 3-4 keer en ik rijd 3-4 keer.

3bikes.fr : Kent u uw prestatiestatistieken?

MH: Ja, en alles is gepland volgens deze indicatoren die in perspectief moeten worden geplaatst, omdat mijn VMA bijvoorbeeld niet op dezelfde manier wordt gebruikt als een atleet die al zijn fysieke integriteit zou hebben. Mijn nerveuze desensibilisatie verhindert dat ik goed reageer op een hoge cadans.

3bikes.fr : U lijkt uw grenzen goed te kennen... Dus, naar uw mening: wat zijn uw sterke en zwakke punten voor uw sport?

MH: Fietsen is voor mij de gemakkelijkste van de drie disciplines. Bij het zwemmen en hardlopen benadeelt het niet voelen van mijn benen mij in termen van motorische vaardigheden. Dit is ook waar mijn proprioceptiewerk voor bedoeld is. Om mijn concentratie te verbeteren.

3bikes.fr : En hoe slaag je er professioneel gezien in om alles met elkaar te verzoenen?

MH: Ik heb het geluk dat ik maatschappelijk werker ben en een duidelijk verband kan leggen tussen mijn werk en sport terwijl ik het beoefen om mensen in nood te helpen. Ik werk 25 uur per week waarvan 2 lange ochtenden en 2 lange middagen. Dit geeft mij de tijd om goed te trainen.

3bikes.fr : Ik kan me voorstellen dat Parijs 2024 het hoogtepunt van je leven als atleet zou zijn? Hoe wordt dit voorzien?

MH: Daarvoor liggen er verschillende doelstellingen op de loer voor dit seizoen, dat binnenkort van start gaat. Allereerst kwalificatie voor het EK, de beste Fransman blijven op het internationale circuit en Ik wil mijn titel van Frans PTS3-kampioen herwinnen. Ik zal ook blijven deelnemen aan races op het internationale circuit om mijn progressie op de wereldranglijst voort te zetten en hoop geselecteerd te worden voor de wereldkampioenschappen en te voldoen aan de selectiecriteria voor de allergrootste droom: de Paralympische Spelen in september 2024 in Parijs.

3bikes.fr : Ik weet dat het fietsenmerk Canyon een van uw partners is. Maar wie ondersteunt jou nog meer in dit project?

MH: Tegenwoordig heb ik een paar partners die mij helpen. Cryostar, het Mulhouse Rehabilitation Centre en Tronox vertrouwen mij ook in dit Parijs 2024-project, maar voor de rest beheer ik het.

3bikes.fr : Ik heb het gevoel dat je op de volgende Para-Olympische Spelen voor een medaille kunt gaan, maar dat je een beetje hulp nodig hebt. Hoe wij u kunnen helpen vooruit te komentage?

MH: Ik ben niet goed in communicatie op sociale netwerken en toch weet ik dat het van essentieel belang is om de zichtbaarheid voor partners te garanderen. Niettemin probeer ik het spel te spelen, maar ik weet niet zeker of ik het echt leuk vind, omdat ik vind dat het niet overeenkomt met een van mijn waarden, namelijk nederigheid. Ik oefen al mijn activiteiten grondig en ik zeg tegen mezelf dat de boodschap ook heel goed overkomt.

Daar heb je het, Michael koos voor de triatlon en de droom van de Paralympische Spelen om verder te leven. En als we hem vragen of hij spijt heeft van het leven ervoor en of hij dat ook heeft gedaan dromen vóór dit tumorverhaal, antwoordt hij ons « niet zozeer de waarheid”. Michael vraagt ​​niets. Hij voelt zich gelukkig. Het zit in zijn aard.

Wat ik me herinner van deze onvergetelijke uitwisseling is dat we niet langer tegen onszelf zeggen: “ Als ik het had geweten« . Dit is de meest verschrikkelijke zin die je kunt horen. Als je het had geweten, had je het gedurfd, dus durf. Iedereen die zijn droom heeft verwezenlijkt, is omdat hij het durfde.

Wat een geweldige ontmoeting… Deze getalenteerde jongen heeft nog vele goede jaren voor zich. Triatlon en sport in het algemeen kunnen geïnspireerd worden door de filosofie van deze geweldige kerel. En afgezien van de prestaties, zijn buitengewone veerkracht, zijn vriendelijkheid en zijn dankbaarheid tegenover het leven, maar ook zijn doorzettingsvermogen en buitengewone wil, wat Michael mij vandaag heeft geleerd doortagMet deze paar woorden in gedachten, meestal, en voor de meesten van ons, we zien een moeilijkheid in elke verandering, waarbij sommigen in elke moeilijkheid een nieuwe kans identificeren.

Voor meer informatie over Michael Herter: https://www.instagram.com/michael.herter/

=> ZIE OOK : Al onze MAG-artikelen