Het randschot

Welke fietsliefhebber heeft nog nooit van de beroemde gehoord rand schot ? Waar gaat het over? Hoe gebeurt dit? Wat is het punt? Wie zijn de acteurs? Wie profiteert? Wie lijdt? Ook al is het niet altijd gemakkelijk uit te leggen aan het grote publiek, 3bikes.fr zal in dit bestand proberen het fenomeen te analyseren… 

Door Jean-François Tatard – Foto's: Billy Ceusters / commons.wikimedia / 3bikes / DR

de beroemde rand schot : dit is een uitdrukking die als refrein terugkomt in het vriendelijke wielerjargon... Maar wat betekent deze beeldterm? De rand is een fenomeen dat zich binnen een wielerpeloton vooral voordoet als de zijwind flink is. En om zichzelf te beschermen zullen de lopers naast elkaar vallen totdat ze de rand bereiken die tegengesteld is aan de richting van de wind op de route. Op dit moment positioneren de lopers zich, om te profiteren van het trekverschijnsel, achter elkaar, maar met minder beschutting vergeleken met degenen die zich binnen het bereik bewegen, dat wil zeggen de groep lopers die in het midden van de baan is geplaatst. route. En de grens is dus “bijna” gecreëerd!

Pourquoi virtueel ? Omdat we nog niet helemaal klaar zijn met de moeilijkheden. Inderdaad, edgen is een van de meest veeleisende technische fenomenen van deze sport. De inspanning is intens. Het zicht is verminderd. Het evenwicht is moeilijk, omdat je probeert het spoor van de renners aan de kop van de groep te volgen, met verminderde bescherming. De toenadering tussen de renners en mogelijke wrijving vereist een grote vaardigheid om in de beschutting van de voorligger te blijven, en veel helderheid om te voorkomen dat het wiel de derailleur van de voorligger raakt. En als het fenomeen lang genoeg aanhoudt, zorgt het voor breuken binnen het peloton. 

Verminderde beschutting en een onbalans die ontstaat bij zijwind en een gebrek aan zicht in de wielen aan de rand van de weg. route, krijgen uiteindelijk de overhand op de zwakkere rijders en degenen die minder bedreven zijn om voor hen in het stuur te blijven zitten. Maar is dat niet het doel van de methode? Het peloton splitsen en tegenstanders uitschakelen? 

Eén van de grootste problemen van de wielersport

Le rand schot is een kunst. Geef eerlijk gas aan de kop van het peloton, als team of door met andere renners af te spreken om een fan (goed geoliede organisatie die bestaat uit het nemen van korte en snelle estafettes vanaf het midden van de route), om degenen die achterop raken, slecht in de wielen geplaatst, voorrang te geven. En een van de belangrijkste elementen voor een succesvolle border: de wind, a route duidelijke, goede timing en het verrassingselement zijn enkele cruciale factoren…

Een krachtige zijwind uit 3/4 rug of 3/4 gezicht is de eerste voorwaarde. Hij is het die sommigen op het idee zal brengen om zich aan de andere kant van de wereld te plaatsen route, zodat niemand buiten een bepaalde plaats wordt beschermd en dus de Spel de rest van het peloton. Dus, de betrokken renners stellen zich in een waaier op, halverwege de teamgenoot voor hen om zichzelf te beschermen en gaan om de beurt de een na de ander totdat de eerste renner in een rij staat en dus in de open lucht. En heel snel zullen deze laatsten het stuur verliezen om deze kleine groep, bestaande uit even sterke als slimme lopers, los te laten. Tegen de tijd dat ze gaan reorganiseren, hebben de laatkomers al veel tijd verloren.

Hoe wordt dit voorbereid? Het is niet alleen een kwestie van instinct en racegevoel, de grens is ook anticipatie en daarom een ​​goede analyse van de cartografie en de klimatologische omstandigheden van de dag. De renners van de profploegen anticiperen er al op vanaf de briefing in de bus. Ook al zijn vlaktes, gebieden zonder bomen, afritten van de stad of afritten van rotondes de voorkeursplaatsen, het idee is ook om een ​​verrassing te creëren en de plekken die het meest waarschijnlijk worden geëlimineerd of de meest bedreigende plekken nog verder weg te laten.

En dan, naast deze vooraf goed vastgelegde strategie, je moet nog steeds de juiste renners hebben. Over het algemeen zijn dit grote, redelijk sterke jongens wiens kracht hen in staat stelt deze machtsbeweging uit te voeren. Het is zeldzaam om een ​​spichtige hardloper te zien manoeuvreren die gemakkelijker op een heuvelachtig terrein zou kunnen staan.tagnieuw. Bardet vs Asgroen bijvoorbeeld. Want om de beslissing en de gewenste breaks in de rand te creëren, moet je met veel watt in de wind winden. Om deze zeer aanvallende actie te laten slagen, is het een kwestie van meerdere vrienden die een richtingsverandering opmerken, zoals het verlaten van het bos of de blootliggende top van een hobbel, vervolgens zo krachtig mogelijk accelereren en de estafettetechniek onder de knie krijgen.

En jullie, beste kijkers, die zweren bij de trappen van mijntaggeboren? En wie wil deze etappe van de Tour niet bekijken omdat deze vlak is en bewegingsvrij belooft te zijn? Had je verwacht dat je je zou vervelen? Nou nee, het fenomeen van grens is inderdaad een van de meest spectaculaire fenomenen van deze sport…

=> ZIE OOK : Al onze Coaching artikelen