Een gedurfde nieuwe generatie

Heeft u het veldritseizoen deze winter gevolgd? Heb jij de voorjaarsklassiekers gezien? Heb jij Bernal gisteren gezien op de hoogvlakten van de Giro? Heb jij Pidcock en Van der Poel tegelijkertijd in de modder zien worstelen tijdens de tweede ronde van het WK mountainbiken? Ze vallen aan. Ze vallen van ver aan. Ze trekken aan de pinnen. Ze verbijsteren ons. Ze geven ons fantastische vreugde. Tenslotte, omdat wat Pidcock, Bernal, Van der Poel, Evenepoel, Hirschi, van Aert, Alaphilippe en andere Pogacar momenteel doen ons al enkele maanden verblindt, wij willen dat het zo blijft...

Door Jean-François Tatard – Foto's: ASO, Deceuninck Quick Step, Team Ineos, DR

Dit is wat een open brief had kunnen zijn, gericht aan al deze nieuwe spelers in de wielersport, wier onstuimigheid, speelsheid, behoefte om te spelen, zin voor risico en ieders glimlach ervoor zorgen dat we nog nooit zoveel van wielrennen hebben gehouden.

Na een wielerweekend waarin de jonge generatie opnieuw schitterde, met Egan Bernal op de stenige paden die naar de top van Campo Felice leidden in de Ronde van Italië, terwijl Tom Pidcock tegelijkertijd en alleen de tweede ronde van de Beker van de mountainbikewereld in Tsjechië. We kunnen onszelf de vraag stellen: Wat bevrijdt deze nieuwe kampioenen van zoveel van hun complexen?

Zelfs de grootste zoals Merckx of Hinault, hoewel vaak gierig met complimenten, zijn in de ban. Fietsen was nog nooit zo spectaculair om naar te kijken... Van der Poel, Evenepoel, Hirschi, van Aert, Alaphilippe, Pogacar, ze hebben het allemaal. Ze weten hoe ze alles moeten doen. Zij openen de race. Ze vallen aan. Ze lopen zoals in de jonge categorieën. Op zulke patronen rennen en elke race waaraan je deelneemt winnen: het is bijna ongehoord. Ze hebben vertrouwen in zichzelf. Ze zijn nergens bang voor. Ze lijken plezier te hebben. Soms wat arrogant, ze maken zelfs voor vertrek de kleur bekend. Als VDP zegt dat hij wereldkampioen wordt in alle drie de disciplines, en Olympisch kampioen mountainbiken, zijn dat ambitieuze uitspraken. Maar deze jongens kiezen hun pad. Ze leggen hun keuze op. En ze reageren resoluut op de kritiek.

Spectaculair, onvoorspelbaar, deze nieuwe generatie opent perspectieven. Elk nieuw scenario waarvan we getuige zijn, verleidt ons. De races hebben ons maandenlang verbijsterd en zijn veelbelovend voor nog vele jaren. Elke uitdaging daagt de ambitie van een getalenteerde en volledig ongeremde generatie uit. Deze nieuwe acteurs wier onstuimigheid, speelsheid, smaak voor spel en risico en hun glimlach ervoor zorgen dat we van ze houden en ze keer op keer willen zien.

Een onzorgvuldigheid in een systeem waarin alles steeds meer gecontroleerd en vergrendeld was geworden. In een wereld die steeds voorspelbaarder wordt en waar de computer een wetenschappelijke cyclus heeft ingebouwd die wordt geregeld via het oortje, wordt de lactaatsnelheid in realtime of in watt op de vermogenssensor weergegeven. Ze ontkoppelen de sensoren en lijken de indicatoren belachelijk te maken. Ze voerden een show op. Ze doen ons denken aan ouderwets fietsen. Degene waar precisieracen niet de norm was.

Deze lopers moesten arriveren om de gewoonten te veranderen en deze gebeurtenissen waren ontdaan van emoties. Ze veranderen alles. Overal lef in hun aanvallen. We komen allemaal weer in het spel. We zijn gepassioneerd door fietsen. Fietsen heeft nog nooit zoveel geluk gebracht. En alleen al daarvoor: bedankt jongens, jullie zijn fantastisch!

=> ZIE OOK : Lees ook onze eerdere artikelen Mag