Waarom maken fietsers niet (altijd) gebruik van fietspaden?

In deze QED-sectie (“ Wat moest worden aangetoond »), beantwoorden wij uw vragen, zelfs uw vooroordelen over fietsen of triatlon. Simpele vragen, maar antwoorden die niet noodzakelijkerwijs zo voor de hand liggend zijn voor beginners of voor degenen die vreemd zijn aan onze omgeving.

Een van de vooroordelen van veel automobilisten tegen fietsers is het gebruik van fietspaden, die verondersteld worden “ verlaat Kamer » aan bestuurders van motorvoertuigen, of “ beschermen » verkeersfietsers. Maar de werkelijkheid is niet zo eenvoudig.

via Guillaume Kijkgaatje – Foto's: pxhere.com, pixabay.com, flickr.com 

Dit is een van de belangrijkste klachten tegen sportfietsers route of op sociale netwerken, net zoals twee naast elkaar rijden ou rode lichten rijden : waarom maken fietsers niet systematisch gebruik van fietspaden als deze aanwezig zijn? Sommige automobilisten rechtvaardigen zelfs hun gevaarlijke gedrag en de risico's die zij fietsers laten nemen (door ze opzettelijk met de grond gelijk te maken of voor hen te verpletteren om hun ongenoegen te tonen, of zelfs door op te scheppen over het feit dat ze vrijwillig zijn gevallen) met wat zij beschouwen als overmoed. namelijk geen fietspad nemen. 

Een voorbeeld van discussie die u hier op deze link kunt vinden, en die de kloof laat zien tussen de perceptie van detagen van de route, of u nu fietser of automobilist bent. Laten we niettemin de moed noteren van deze potentiële moordenaars, die onder een pseudoniem schrijven.

Meestal niet verplicht

Echter, en jammer voor deze boze automobilisten, in Frankrijk zijn fietspaden niet systematisch verplicht. De code van route bepaalt zelfs dat een fietser een fietspad moet nemen als dit wordt aangegeven door een rond bord met een blauwe achtergrond met daarop een witte fiets. Het ronde bord geeft een verplichting aan. Wat dat betekent de routes aangegeven door een blauw vierkant (de meest talrijke) worden aanbevolen en niet opgelegd sinds het decreet van 14 september 1998. Artikel R 431-9 van het Wetboek van route stelt specifiek dat “ de verplichting om fietspaden of -paden te gebruiken wordt vastgesteld door de met politiebevoegdheid belaste autoriteit, na overleg met de prefect".

Nog beter : bepaalde ronde panelen met een blauwe achtergrond die vóór het decreet van 1998 waren geïnstalleerd, zijn verouderd, omdat de fietspaden niet voldoen aan de vandaag geldende veiligheidscriteria, met name een minimale breedte van 1,70 meter.

Niet alleen wijzen opvliegende automobilisten regelmatig fietsers erop dat zij deze paden niet gebruiken, maar Ook komt het voor dat de politie opmerkingen maakt of dreigt met een boete. Wat ze uiteraard niet kunnen doen, bij gebrek aan enige verplichting onder de Code van route. Jezelf dwingen om op een niet-verplicht fietspad te rijden, lijkt een beetje op jezelf dwingen om met de auto te rijden.route voor een automobilist. Het is zeker een gereserveerde ruimte, maar er is geen verplichting om er gebruik van te maken, wat de reden ook is.

Waarom worden ze zelden aangepast?

De automobilist kan ervoor kiezen om geen auto te nemenroute betaald en zich in plaats daarvan te verbinden tot a route departementaal, en een fietser kan ervoor kiezen om niet te rijden op een fietspad dat hij gevaarlijk acht voor hem of voor de integriteit van zijn uitrusting (vooral bij lekke banden, aangezien de rupsbanden zelden worden onderhouden).

Voor een volledig veilig fietspad dat aan fietsers kan worden opgelegd, moet er sprake zijn van een schoon oppervlak in goede staat, geen parkeren van voertuigen op dit pad dat gereserveerd is voor fietsen, geen doorgang door bouwplaatsen of uitgangen van velden, opslag van vuilnisbakken of afval , of zelfs geen gebruik van voetgangers, skeelers, scooters. En aangezien de overheid geen haast lijkt te hebben met het opruimen van fietspaden (in elke zin van het woord), is de kans klein dat daar verandering in komt.

Deze niet-verplichte fietsvoorzieningen, ook al zijn ze niet perfect, hebben uiteraard hun nut, maar het moet wel reconworden geboren dat ze niet gericht zijn op reguliere of sportieve fietsers. Op veel sporen, ondanks alle logica geïnstalleerd, zien we talloze verlagingen van trottoirs, slecht doordachte routes voor een snelheid die nauwelijks hoger is dan die van een jogger, of passages midden op busbanen of trottoirs, zelfs achter geparkeerde voertuigen, en veelvuldig verlies voorrang op kruispunten. 

Een effectieve oplossing

Fietspaden, aanwezig aan de rand van sommige routezijn vooroptage om het grootste deel van de tijd te profiteren van dezelfde dekking, en de lijn die op de grond is gemarkeerd, geeft duidelijk de ruimte aan die aan fietsers is toegewezen voor hun veiligheid bij het inhalen. Deze banden presenteren ook de voorkanttage om te profiteren van een samenhangende route, aangezien parallel aan de route, ook al verzamelen ze soms afval en afval dat door passerende auto's en vrachtwagens wordt vervoerd. Een oplossing die echter vrij eenvoudig te implementeren is, weinig infrastructuur vereist, en waar praktijkmensen graag gebruik van maken., zonder je bekneld of in gevaar te voelen op een te smalle strook en begrensd door betonranden. Deze ruimte maakt het ook mogelijk om fietsers de juiste plek op de weg op te leggen. route, die hun belasting betalen zoals iedere automobilist, en die geen reden hebben om afgewezen of als indringers te worden beschouwd (aangezien ze zich op de trottoirs bevinden, of op de baan waar peuters op wielen of scooters oefenen).

=> ZIE OOK : Al onze artikelen QED