Tro Bro Cyclo: Hel op wieleraarde

Noem ze “ribin” (uitgesproken als ribine) en ribinou in het meervoud. Dit zijn onverharde wegen, bekend in Noord-Finistère en populair gemaakt door de Tro Bro Leon in de jaren tachtig. Aanvankelijk gereserveerd voor amateurs, staat de race sinds 80 open voor professionals. Dit jaar won de Italiaan Andréa Vendrame (Androni) in Lannilis het evenement op Paasmaandag. De dag ervoor namen we deel aan de cyclo, bijna 120 km lang en waarin de belangrijkste sectoren samenkwamen.

Door Sylvain Pigeau – foto's en video's: @3bikes

Deze buitengewone race wordt ook wel ‘de hel van het Westen’ genoemd in verband met de hel van het Noorden, in Roubaix. Maar daar houden de vergelijkingen met de koningin van de klassiekers op. Dit zijn twee zeer unieke races. Eén met geplaveide sectoren, zijn verhalen en zijn legendes. De ander met zijn staat van dienst, ook substantieel, en zijn erfgoed. Vooral Frédéric Guesdon en Jacky Durand vielen op.

Bovendien maken de ribinou deel uit van de moeilijkheidsgraad van de race en de de meest strategische momenten. De wind, de opeenvolging van hobbels, de lengte van het evenement (200 km) geven de “Tro Bro” het label van een zeer moeilijk professioneel evenement, apart. Vandaag veel lopers willen graag hun naam aan zijn lijst toevoegen maar de toevalligheden van de kalender betekenen ook dat veel headliners niet het risico nemen om met Pasen naar het Westen te gaan.

De organisatoren lanceerden de cyclo zo'n tien jaar geleden, evenals twee varianten met de grind (69 km) en de wijntage (28 km). Met een lengte van 120 km kunt u de belangrijkste sectoren en het mooiste deel van het evenement doorkruisen, in het uiterste westen van de Bretagne. De steile kust, de stranden, de wind, de essentie van de Bretagne, met zijn toeschouwers en zijn sfeer, maken het tot een atypisch en uitzonderlijk evenement.

Met een lengte van 120 km kunt u de belangrijkste sectoren en het mooiste deel van het evenement doorkruisen.

Zonder klassement kent de wedstrijd nog steeds starthekken in groepen van ongeveer 100 lopers, om files en mogelijke problemen bij de ingang van de ribinou te vermijden. Vooraan, in het eerste peloton, zijn de renners echter in oorlog met elkaar. Geen klassement, geen winnaar aan de finish, maar de sfeer is goedmoedig en iedereen probeert zichzelf te peilen in de sectoren.

Hardwarekant

We kozen voor Continental 4-seizoensbanden opgepompt tot zes bar. Het was te veel voor de zeer stenige ribinou. 5,5 of zelfs vijf maten zou voldoende zijn geweest. Helaas was dit met een sectie van 23 onmogelijk en als we daaronder gingen, hadden we het risico gelopen de rand te raken. Wij raden daarom een ​​doorsnede van 25 mm of meer aantage, en een druk lager dan zes bar. En als het even kan, met slangen. In bepaalde gebieden is het grind erg dicht en moet je balanceren om uitglijden te voorkomen.

Vanaf ribin nummer 9 volgen vijf sectoren elkaar op. Met in sommige gevallen lichte afdalingen en scherpe bochten. U moet oplettend blijven en erop letten dat u uw wielen correct plaatst. In een groep moet je met je ogen dicht naar binnen gaan en de lopers voor je vertrouwen. Maar natuurlijk, het ideaal is om de sectoren die voor ons liggen te betreden om de keuze van trajecten te hebben. Dit jaar had de droge grond het nadeel dat er veel stof opwaaide. Dus aan het einde van een groep van 50 lopers, als er geen wind is, is er sprake van een black-out.

Wij adviseren daarom een ​​doorsnede van 25 mm of meertage en een druk lager dan zes bar.

Het doel is om een ​​bepaalde flexibiliteit en grip te behouden en tegelijkertijd lekke banden te beperken. Het terrein voor deze editie was droog, bij regen en modder kan de druk variëren. De moeilijkheid ligt dus in de keuze van de bandenspanning.

De landbouwsector (18) is het strategische punt van de beroepstest. De moeilijkste ook met een doorgang onder een vals vlakke tunnel naar beneden en een klim naar genoemde boerderij na een bocht naar links, in een rechte hoek. Maar dit gedeelte, tweemaal door de profs afgelegd in de finale, is niet aanwezig op de cyclo, maar alleen op het grind en de vin.tage.

Wat de versnellingen betreft, kun je zonder problemen kiezen voor een klassieke 53×39 combinatie en een 11-28 cassette, of je gebruikelijke versnellingen.

De moeilijkheid ligt in de lengte van het evenement (iets minder dan 120 km op Strava), de wind (noordoost dit jaar) en de reeks hobbels die behoorlijk uitdagend zijn. Door de gevormde groepen kun je echter al snel een relatief rustige ochtend doorbrengen, er zijn altijd wielen om te rijden en vrienden om mee te kletsen.

Met € 15 voor een online engagement en € 20 ter plaatse is de prijs-kwaliteitverhouding correct. Een wedstrijdshirt en een maaltijd bij aankomst staan ​​op het programma, maar na ongeveer 80 km is er slechts één, heel eenvoudig, verfrissingspunt op de route. Dit jaar was het weer goed, ook al bemoeilijkte de noordoostelijke wind onze taak aan de kust. Maar onder uitzonderlijke zonneschijn, een milde temperatuur (rond de 15 graden) en de eerste toeschouwers van de professionele race die al aanwezig waren om ons aan te moedigen, was Eole aanwezig. snel vergeten.