Col du Galibier: voer de legende in

Vanaf de eerste oversteek door Emile Georget in 1911,
op zijn 61e^epassage dit jaar op de Tour, de Galibier gesmeed
zijn legende al meer dan een eeuw actief in de wielerwereld.
Vanaf de top van zijn 2 m, de pas die zich uitstrekt over Savoye
en de Hautes-Alpes is een monument om vast te pinnen.

Tekst en foto's: Sylvain Pigeau.

Het beklimmen van de Galibier betekent het nemen van een route doordrenkt van geschiedenis en beklim een ​​van de legendes van de wielersport. We hebben de neiging om beginners te beloven dat de introductie om hardloper te worden nog een pass vereist
van 2 meter. Het lijkt een beetje op de “eerste 8”, minder teenamputatie, maar soms bevriezing van de vingers. Het oversteken van de vijfde hoogste wegpas in de Alpen is als het betreden van een kaste. Maar het temmen ervan is onmogelijk. Wat er ook gebeurt, je kunt nooit beweren dat je de Galibier hebt verslagen en zijn voorbijgegaan
“goed, naar jouw hand”. Als dat het geval was, zou je hem niet gerespecteerd hebben.
De Telegraaf, Plan Lachat, de tunnel, Henri Desgranges of Marco Pantani. Deze namen resoneren net zo goed tegen de muren van de Grand Galibier als de inscripties
op route geef dit monument de dimensie van een Alpenfresco. Versnelling mijntagnardus verplicht, windjack in je zak, we nemen je mee aan boord.

“O Sappey, O Laffrey, O Col Bayard, O Tourmalet! …
Vergeleken met de Galibier ben je een bleek en vulgair mietje”

Henri Desgrange

NOORDKANT

Van Saint-Michel de Maurienne, de beklimming begint met de Col du Télégraphe. Een klim van 13 km aan 7% gemiddeld. Dit ‘hors d’oeuvre’ mag niet lichtvaardig worden opgevat op de totale stijgtijd, omdat deze bijna de helft ervan vertegenwoordigt. De eerste vijf kilometer zijn qua hellingsgraad en procentueel het lastigsttagHet maximum kan oplopen tot 11%. Er volgt een rustiger passage
het bos en uiteindelijk drie laatste kilometers, op de kruising met de route
van Valmeinier, echt heel gemakkelijk. Er kan dan weer geschakeld worden.

Bovenaan de pas, u kunt de Maurienne-vallei bewonderen en probeer op een heldere dag de omgeving van Modane te zien. Door te kantelen is het mogelijk om de Karellis en Montricher Albanne aan de andere kant te observeren, en na een kilometer afdaling, de dorpsresort Valloire.

Het is mogelijk om te tanken bij de fontein wanneer u het dorp doorkruist. Bij hoge temperaturen is het zelfs aan te raden. Bij de uitgang van Valloire, na het oversteken van de brug over de Valloirette begint de laatste klim. Eerst via een 2 km lange oprit aan 10%, die je naar Les Verneys leidt. De volgende 6 km zijn niet de meest ingewikkelde, maar vereisen een rigoureus beheer om de rest correct te kunnen overwegen. Inderdaad, bij het gehucht Bonnenuit (vliegveld) bedraagt ​​de hellingsgraad ongeveer 6 à 7% en we mogen ons niet in de val laten lokken.

De landschappen zijn weelderig. We betreden de grote uitgestrekte Alpen en de indruk van grootsheid is adembenemend. Ze zal je begeleiden naar de top.

Bij Plan Lachat, aan uw linkerhand, a route militaire vertrekt richting de pas en het Rochilles-kamp. Maar voor je, na een kort moment van rust, staat het laatste deel van de beklimming van je monument van de dag. 8 km aan bijna 8% gemiddeld waarvan de eerste 2 aan 10%. Bovendien is de grens van 2 meter hoogte zojuist overschreden en zijn de bijbehorende sensaties aanwezig.

Over de kilometers, de opschriften op de route zo kunt u zich de sfeer tijdens de Tour de France voorstellen en heeft u, afhankelijk van het tijdschema, de kans enkele marmotten tegen te komen. Aan het einde van deze 2 km bereikt u de eerste locatie van de Marco Pantani-stele (lees hieronder) en zie het laatste stuk voor je met in de verte de tunnel en de pas. Dit is ongetwijfeld het psychologisch moeilijkste moment. Alle resultaten van uw goed management zullen dan op dit moment voelbaar zijn. Als dit niet het geval was, zouden de problemen beginnen.

Een vreselijke laatste kilometer

Tot aan de tunnel bedraagt ​​de helling zelden meer dan 8%. Er zijn zelfs momenten om even op adem te komen. De laatste kilometer is verschrikkelijk. 100 m hoogteverschil in 1 km of 10% gemiddeld. In een laatste poging passeer je de laatste haarspeldbocht en zie je uiteindelijk de top, die je bereikt via een laatste korte rechte lijn. De bevrijding na bijna 40 km stijgen en een adembenemend uitzicht op het begin van het Ecrins-massief en Briançon, in het zuiden, de Mont Thabord en op heldere dagen de Mont Blanc, in het noorden. Een rechtvaardige beloning.

ZUIDOOSKANT

Aan de zuidkant moet je rekening houden met de beklimming van de Lautaret-pas, afhankelijk van uw aankomst
van Briançon of Bourg d’Oisans. In beide gevallen het is ruim 30 km klimmen, maar met gemiddelden van rond de 4% helling en breuken overschrijden zelden 6%.

Lautaret heeft een bepaalde toeristische aantrekkingskracht omdat het dat ook is de enige Franse pas
van meer dan 2 m000, bijna het hele jaar door geopend. De schoonheid van het landschap
et het uitzicht op de Meije-gletsjers doe de rest.

Op deze helling, de klim is veel rustiger. Tijdens de Tour de France begeven de profs zich doorgaans zelfs naar het grote plateau. De helling bereikt zelden 8%, behalve de laatste kilometer, waar je, net als zijn tegenhanger in het noorden, 100 meter hoogte kunt winnen. Ook hier voer je het laatste deel uit in een laatste zetje. Voordat we deze laatste stormloop aanpakken, je kunt stoppen bij het beroemde monument gewijd aan Henri Desgranges, grondlegger van de Tour de France. Foto vereist, tenzij u gefocust bent op uw prestaties.

Op vakantie in Valloire adviseren wij u daarom om richting Saint-Michel de Maurienne te rijden en vervolgens de Galibier geheel vanuit het noorden te beklimmen. Om te wisselen, om te keren bij Lautaret en terug te keren, dus, je neemt de volledige dimensie van deze Alpenreus in je op.

Marco Pantani, de piraat leeft nog steeds

Op een dag in juli 1998, onder een stortbui, Marco Pantani laat Jan Ullrich en zijn tegenstanders letterlijk vallen op de hoogten van Plan Lachat.
De Italiaanse klimmer gaat vervolgens richting zijn eerste en enige succes in de Tour de France, na een eenzame rit naar Les Deux Alpes. Na zijn tragische dood in 2004 er werd een stèle gebouwd precies op de plaats van zijn beslissende aanval. Deze werd na beschadiging een kilometer hoger verplaatst, niet ver van de boerderij.